خلاصه کتاب: حاج عمو همیشه می‌گفت دختری! دختر را با غلظت و غیظ می‌گفت و مو بر تنم راست می‌کرد! پا روی پا می‌انداخت و با چشمان ریز شده‌اش تمام تنم را رصد می‌کرد و من در عالم بچگی‌هایم خودم را جمع می‌کردم و بر خودم می‌لرزیدم! و گاه به این فکر می‌کردم که حال اگر دخترم چه خبط و خطایی کرده‌ام؟ و باز هم حاج عمو بود که بریده‌بریده حرف‌هایش را به خورد گوش‌هایم می‌داد! -دختر باید بلد باشه غذا بپزه! باید بلد باشه بلند نخنده! جلف و سبک نباشه! آت و آشغال به صورتش نزنه! دختر جاش تو خونه‌ست نه بیرون خونه!